Grupa „Barbara” Przoduje
W poprzednim roku wspominając to pielgrzymowanie pisaliśmy „Barbara śpiewa”, bowiem to dość wyraźnie wyróżniało ropczycką grupę pielgrzymkową. Prawdopodobnie to spowodowało, że Biskup Edward do tej grupy dołączył w ostatnim dniu wprowadzając rzeszowską pielgrzymkę do Częstochowy. Oczekując na pielgrzymów, pozdrowił kilka grup, a dołączył do „Barbary”. W tym roku było podobnie, ale już w innych okolicznościach. Oczekiwał On pielgrzymów na początku Alei NMP (obok pomnika Św. Jana Pawła II) i dołączył do grupy Św. Barbary, która wprowadzała całą rzeszowską pielgrzymkę – 13 grup.
To zapewne miłe wyróżnienie, a jego powodem mogły być (oprócz np. śpiewu) aż 4 dziecięce wózki, które w tym roku pielgrzymowały do Maryi. Trudno jest opisywać wielorakie niedogodności i wysiłek z jakimi związane jest takie pielgrzymowanie.Wskażmy może ich intencje: 3-letnia Amelka mówiła, że jest grzeczna i nie powinna płakać bowiem „jedzie na wózeczku do Maryjki prosić za zdrowie Babci, której kręci się w głowie i będzie w szpitalu”.
Ropczycko-Wielopolska grupa (dwa dekanaty) liczyła w tym roku około 70 pielgrzymów (liczebność zmieniała się w ciągu 10 dni). Po raz trzeci przewodnikiem grupy był Ks. Paweł Gąsior (Fara Ropczyce). Posługę kapłańską dla pielgrzymów pełnili: Ks. Tadeusz Mieleszko (Witkowice), Ks.Marek Kędzior (Granice), Ks.Stanisław Szczepanik (Fara Ropczyce) oraz Ks.Józef pracujący na Ukrainie. Grupa na trasie pielgrzymki była „odwiedzana” przez różne osoby, wśród których szczególnie miłym „gościem” był Ks. Jacek Piróg, przez kilkanaście lat przewodnik grupy Św. Barbary, a obecnie jest proboszczem w Sękowej.
Najmłodsze z pielgrzymujących dzieci (wszystkie bardzo dzielne) to Amelka. Najstarsza pani Czesława, lat 79, która pochylona wiekiem nie ustępowała formą tym młodym. A było ich w tym roku wielu, bowiem 32 osoby pielgrzymowało po raz pierwszy. To ci młodzi są nadzieją Kościoła i Ojczyzny. Niejako w ich imieniu wypowiedziała się do mikrofonu na zakończenie pielgrzymowania 13-letnia Nadia (która zabrała w tym roku swoją koleżankę Martynę), stwierdzając, że idzie po raz trzeci i zamierza wyruszyć także w kolejnym roku. Ale czy możliwe jest dorównanie p. Stanisławowi (lat 74), który pielgrzymował po raz 42, dodatkowo opiekując się „nagłośnieniem”, co jest niemałym kłopotem i wysiłkiem, zaliczając wcześniej 6-dniową pielgrzymkę do Lwowa.
Autor: Stanisław Wójciak