Przedziwna jest historia święta, a właściwie uroczystości Świętego Józefa. Ma ono swoje uzasadnienie w historycznej postaci Józefa i roli jaką odgrywał będąc z woli Bożej oblubieńcem Maryi i prawnym ojcem Jezusa z punktu widzenia tradycji żydowskiej. Pierwsze wzmianki o Jego kulcie pochodzą z IV wieku na Wschodzie a w VIII wieku na Zachodzie. Nie wiadomo do końca dlaczego to właśnie dzień 19 marca został już wtedy obrany za dzień obchodów wspomnienia tego świętego. W ciągu wieków Święty Józef doczekał się bogatej literatury i kultu zwieńczonymi ustanowieniem specjalnego uroczystego wspomnienia liturgicznego oraz poważnymi studiami józefo-logicznymi. Patronuje on wielu dziełom kościelnym, państwom, ludzkiej działalności a nawet śmierci. To jego bogate duchowe znaczenie ma swoje korzenie w historii, tradycji i kulcie Kościoła.O Józefie mówią ewangelie i to bardzo skromnie. Poświęcają mu w sumie 26 wierszy wspominając 14 razy jego imię. Trochę więcej wzmianek na jego temat znajdujemy w późniejszych pismach tzw. apokryfach, które z racji odstępstwa doktrynalnego i wielu fantastycznych motywów nie mogą stanowić poważnej podstawy historycznej.

Autor: M.K.

Tradycja chrześcijańska przez wieki wypracowała jednak w miarę rzetelną wiedzę, która stanowi dziś dla nas podstawę o rzeczowym mówieniu o Józefie. Ogromną rolę odgrywają tu studia józefologiczne, jakie pod wpływem tradycji rozwinęły się po Soborze Watykańskim II. Józef miał pochodzić z rodu Dawida. Kult Świętego Józefa jest ściśle związany z rolą opiekuna, jaką odegrał przy narodzinach i wychowaniu Jezusa, Syna Bożego. Owoc tego wychowania i podjęcie wyzwania zbawczego przez Jezusa wskazuje na to, iż w domu Józefa i Maryi panował wysoki poziom życia moralno-duchowego, którym siłą rzeczy on sam musiał się również odznaczać. Dlatego Kościół, po Maryi, stawia go od początku na czele wszystkich świętych. O św. Józefie pisali ojcowie Kościoła, a w XVI wieku powstały pierwsze specjalne traktaty wyróżniające jego cnoty, głównie dziewictwo. Szczególnym nabożeństwem objął go zakon karmelitański w XVI wieku czyniąc go opiekunem Karmelu. Pierwsze wyraźne wzmianki związane ze wspomnieniem Św. Józefa spotyka się na Wschodzie w IV wieku, w klasztorze Świętego Saby pod Jerozolimą. W późniejszych martyrologiach z X wieku wspomnienie to wymieniano 19 marca. Dlaczego? Być może powodem była bliskość uroczystości zwiastowania Maryi - 25 marca; lub wpłynął na to fakt, że 19 marca w starożytnym Rzymie czczono boginię Minerwę, patronkę rzemieślników, którą zastąpił teraz Święty Józef. W XIII wieku powstaje ku jego czci pierwsze pełne oficjum kanoniczne i Msza święta w klasztorze benedyktyńskim w Liege. W XV wieku papież Sykstus IV wprowadził wspomnienie Świętego Józefa do brewiarza i Mszału rzymskiego, a w XVII wieku papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół. W XIX wieku papież Pius IX wprowadził odrębne święto liturgiczne Opieki Świętego Józefa obchodzone w trzecią Niedzielę Wielkanocy. Zniósł je potem Pius XII wprowadzając w jego miejsce wspomnienie Świętego Józefa Robotnika obchodzone 1 maja. Pozostawił poprzednie święto z 19 marca wynosząc je do rangi uroczystości wraz z ogłoszeniem Józefa patronem Kościoła Świętego. W międzyczasie kolejni papieże zatwierdzali modlitwy Świętego Józefa do publicznego i prywatnego odmawiania. Leon XIII wydał pierwszą encyklikę o Świętym Józefie. Dziś Święty Józef patronuje Kościołowi, zakonom, niektórym państwom, jak: Austrii, Czechom, Filipinom, Hiszpanii, Kanadzie, Portugalii i Peru, zawodom ludzkim, jak: stolarze, rzemieślnicy, robotnicy, uciekinierzy. Jest też patronem dobrej śmierci.