Od 22 września (br) trwają obchody Jubileusz 280-lecia konsekracji kościoła p.w. św. Antoniego z Padwy w Sędziszowie Młp. Ta data symbolizuje działalność duszpasterską tego zgromadzenia w naszym regionie. Trudno by było opisać wielkość i znaczenie tej posługi duszpasterskiej, prowadzonej przez klasztor dla naszej lokalnej społeczności. Ale niech ten piękny jubileusz będzie dobrą okazją do przedstawienia krótkiej historii ich obecności w Sędziszowie.
To Michał Potocki, wojewoda wołyński założył fundację dzięki której Kongregacja Biskupów i Zakonników 18 IX 1739 zezwoliła na założenie w Sędziszowie klasztoru. Kamień węgielny poświęcił ks. Józef Olszewski, proboszcz z Trzciany, jako delegat biskupa krakowskiego w dniu 26.X.1741.
Plany kościoła i klasztoru wykonał i budowę prowadził znany architekt Jan Opitz. Cegła z herbem Pilawa była specjalnie wypalana na fundację. Krzyże ołtarzowe wykonano w kości słoniowej. Antepedia i ornaty gobelinowe. Biskup Ignacy Krzyżanowski kanclerz przemyski, konsekrował świątynie pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego 28 IX 1766. Ponieważ wielki ołtarz stracił konsekrację, dlatego bp Jerzy Ablewicz, ordynariusz tarnowski, dokonał ponownej konsekracji 4.X.1966. W kościele znajdują się obrazy słynące łaskami: w wielkim ołtarzu św. Antoni Padewski (przeniesiony tu po II wojnie z zamkniętego klasztoru w Olesku na Ukrainie), pędzla Szymona Czechowicza, obozowy (czyli używany do celebracji Mszy św.w obozach wojskowych wojewody M. Potockiego) MB Częstochowskiej (dar fundatora M. Potockiego) i MB Łaskawej (z klasztoru w Kutkorzu na Ukrainie).
Obecna elewacja frontonu kościoła pochodzi zapewne z przebudowy w II poł. XIX w. podobnie jak plac przykościelny na którym znajdują się stacje Drogi Krzyżowej. Warto wspomnieć, że refektarzu zachował się tryptyk Jacka Olexińskiego z 1754, marmurowy lawaterz z II poł. XVIII w. jak również portrety fundatorów.
W klasztorze mieści się nowicjat (od 1810 do 1965 i od 1970 nadal). To właśnie na potrzeby nowicjatu latach 1927-1930 o. Roman Bałut dobudował drugie piętro, w części zabudowań klasztornych. W okresie rozbiorów (w ówczesnej Galicji) dom zakonny był często siedzibą prowincjałów Kapucynów. W 1846, i 1855 w czasie morowej zarazy posługiwali zarażonym. W domu zakonnym przebywali m. in.: o. Stanisław Krzysik, znany asceta, o. Florian Janocha, propagator trzeciego zakonu, o. Edward Zelek, szerzyciel dzieł miłosierdzia, o. Zenon Gorlicki, asceta i historyk.Ten klasztor ma swój udział w Powstaniu Styczniowym głównie poprzez osobę o. Agrypina Konarskiego (wybitego kapłana-powstańca). W 1886 obchodzono tu uroczyście 23 rocznicę Powstania Styczniowego w udekorowanym bogato kościele, a w 1964 setną rocznicę, połączoną z wystawą pamiątek historycznych z powstania 1863. A bliższej historii należy wymienić o. Kosmę-Lenczowskiego - kapelana Legionów, autora cennych pamiętników opisujących walki legionowe, oraz o. Hieronima Warachima- lwowiaka, członka AK, autora kilku książek, czy też bp. Stanisława Padewskiego, który wiele lat spędził na Ukrainie, był pierwszym biskupem diecezji Charkowa i Zaporoża, a zmarł w Sędziszowie 29.01.2017 r.
(opr.SW)