12 listopada delegacja Stowarzyszenia Regionalnego Ziemi Ropczycko-Sędziszowskiej udała się do Mołotkowa na Ukrainie na Cmentarz z okresu I wojny światowej, gdzie spoczywają żołnierze Legionów Polskich polegli 29.10.1914 roku w bitwie pod Mołotkowem w boju z przeważającymi siłami rosyjskimi (w tym 14 legionistów z Ropczyc). Odmówiliśmy modlitwę i zapaliliśmy znicze. Została także pobrana symboliczna garść ziemi. Przypomnijmy najważniejsze fakty o bitwie pod Mołotkowem:
Grupa Taktyczna gen. K. Trzaski-Durskiego (późniejsza II Brygada Piechoty Legionów) rozpoczęło 29 października 1914 atak na nadciągające jednostki rosyjskie. 4 batalion 2 pp Leg pod dowództwem kpt. B. Roi dotarł w walkach do centrum Mołotkowa, gdzie został zatrzymany i zmuszony do odwrotu. Oddziały 2 i 3 ppLeg, w sile ok. 6 tys żołnierzy, bez broni maszynowej, walczyły z przeważającymi siłami Rosjan - 12 batalionów piechoty (ok. 15 tys żołnierzy), wspierane przez 16 dział i 24 karabiny maszynowe. Rosjanie przedarli się na tyły legionistów, zagrażając ich okrążeniem. Po wycofaniu się i przeprawie przez Bystrzycę, legioniści zajęli pozycje w Pasiecznej i pod Zieloną. Polacy stracili w walkach poległych ok. 200 legionistów i ok. 300 rannych. 400 dostało się do niewoli. Rosjanie stracili ok. 100 zabitych, kilkuset rannych i jeńców. Polacy zostali częściowo rozproszeni i ci którzy zdołali uniknąć niewoli, wracali jeszcze przez kilka dni do swoich pododdziałów. Walki pod Mołotkowem zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, napisem na jednej z tablic w okresie II RP i po 1990 r.: „MOŁOTKÓW 29 X 1914”.
Następnie udajmy się do Stanisławowa. Stanisławów (Iwano-Frankiwsk) został założony w 1662 roku na miejscu wsi Zabłotowo, na terenie włączonym w XIV wieku do Polski. Miasto było licznie zamieszkiwane przez Ormian, a od XVII wieku przez Żydów. W XVII wieku stanowiło znaczący ośrodek rzemiosła i handlu. W 1772 roku znalazło się w zaborze austriackim, a w 1801 roku zostało odkupione od Potockich przez rząd austriacki. Od 1919 roku w granicach Polski, stolica województwa stanisławowskiego. Od września 1939 roku do czerwca 1941 roku miasto znajdowało się pod okupacją radziecką; doszło wówczas do deportacji ludności w głąb ZSRR. W latach 1941–1944 było okupowane przez Niemców, którzy w lipcu i październiku 1941 roku dokonali masowych egzekucji miejscowych Żydów. Od grudnia 1941 roku do lutego 1943 roku w mieście istniało getto, którego więźniów wywieziono do ośrodka zagłady w Bełżcu. W latach 1945–1991 w Ukraińskiej SRR, a następnie w niepodległej Ukrainie. Iwano-Frankiwsk jest ośrodkiem przemysłu maszynowego, metalowego, chemicznego, środków transportu, cementowego, skórzano-obuwniczego, meblarskiego, włókienniczego i spożywczego. W mieście znajduje się port lotniczy, trzy szkoły wyższe, ponadto muzea i liczne zabytki (m.in. pałac Potockich, ratusz z kramami, dawny kościół Jezuitów, dawny kościół ormiański, synagoga). W roku 2016 liczył 251 tysięcy mieszkańców. Ostatnim punktem naszej wyprawy jest "wizyta" na Cmentarzu Łyczakowskim i Cmentarzu Orląt we Lwowie.
