Czas pewnie powrócić do cyklu cotygodniowego komentowania naszego powiatowego podwórka. Skłania mnie do tego lektura naszej „jedynej w powiecie gazety papierowej”. Tu na stronie drugiej znajdujemy cotygodniowy felieton, z którego wynika, że dla jego autora zwykły złodziej budzi znacznie większe zaufanie niż instytucje państwa (którego jest prawdopodobnie obywatelem). Tą  swoją opinie przekłada na prorocze intuicje, jak będzie wyglądała jego emerytura za lat 40. Jak wiemy prorokowanie to dar Boży, więc wszyscy możemy tego mu zazdrościć. Mnie musi niepokoić ta nieukrywana „nienawiść” do swojej Ojczyzny, której jedna z instytucji ma zapewnić temu młodemu obywatelowi bezpieczną starość, w postaci emerytury. Żeby nie było wątpliwości, w mojej ocenie akurat ZUS (kombinacja PRL-u i tego co złe w III RP) jest pierwszą instytucją, która powinna być podana istotnym reformom. Ale te zmiany idą potwornie opornie, bowiem naruszają przeróżne interesy. Można się cieszyć, że nareszcie znaleźliśmy się na  ścieżce budowania realnej demokracji, ograniczania wpływów oligarchii (krajowej i zagranicznej) i podnoszenia stopy życiowej. Można by powiedzieć realizujemy marzenia tych „najszlachetniejszych”, którzy przez kolejne pokolenia mieli odwagę także działać na rzecz „wolności Ojczyzny”, płacąc za to wysoką cenę, a za okupacji niemieckiej torturami przesłuchań gestapo i życiem.

    To o nich znalazło się miejsce na ostatniej stronie tej gazety, w notatce o uroczystościach 76 rocznicy pacyfikacji Checheł. Niestety nie dowiemy się z tego artykuliku, że wówczas Niemcy aresztowali 35 mężczyzn, 2 kobiety zastrzelili, za publiczne odśpiewania Hymnu Narodowego. Nie pokazano z tej uroczystości pocztów sztandarowych, młodzieży „Strzeleckiej” i harcerzy pełniących honorową straż przy pomniku. Nawet nie znalazło się miejsca dla zdjęcia starosty składającego pod tym pomnikiem kwiaty. Mamy za to „przycupniętego strażaka” i kilka stojących pod płotem dzieci.  Na pewno zabrakło miejsca!!!. Ma wymiar symboliczny, że na tej samej stronie, znacznie wyżej znalazło się miejsce na podwójnej wielkości zdjęcie talerza zupy.  I dobrze, bo właściwie to o tą zupę sprawy się rozgrywają. Dla niespokojnego felietonisty ze strony 2 informacja, że różne są skale wartości (obywatelstwo można sobie wybrać, a niemieckie emerytury są piękne), my to rozumiemy, że nie dla wszystkich Polska ”to ich kraj”. Jednak trzeba powtarzać, że  obowiązkiem naszym jest pamięć o tych 25 mężczyznach z Checheł i 2 kobietach zastrzelonych na miejscu, (10 zwolniono po przesłuchaniu), wyrwanych o porannym listopadowym zmroku z domów i zamordowanych, za to że czuli się Polakami. Wydani zostali Niemcom przez swoich sąsiadów, dla których najważniejszą była „obfita miska niemieckiej zupy”. Dla tej historii, w tej gazecie nie znalazło się miejsca.

Pozdrawiam                                                                                                     

Stanisław Wójciak