Na atmosferę ostatnich dni oraz Świąt Wielkanocnych niewątpliwie nakładał się klimat strajku szkolnego. To zupełnie wyjątkowa sytuacja, bowiem dotychczas za oczywiste uważano, że szkoły i nauczyciele w naturalny sposób ograniczają swój udział w bieżących wydarzeniach politycznych. Aż nadszedł czas dla geniusza politycznego "pana Sławomira", odkrywcę "bomby atomowej". Bomba co prawda okazała się kapiszonem, ale wiele nauczycieli "kupiło pomysły p. Sławomira". Z dużym niesmakiem mogliśmy obserwować popisy słabości strajkujących. Od dziś będziemy obserwować próby udawania, że nic nie stało. A mieliśmy 3 tygodniową przerwę w pracy szkoły, ze wszystkimi kłopotami z tego wynikającymi dla rodziców. Czy rzeczywiście 3 tygodniowa przerwa w nauce to żaden problem? Jeżeli tak, to proponuje kolejną próbę np. 2 miesiące. Przecież szkoły nikt nie lubi, no i jest głupia. Proste jest także pytanie: Kto za to ma zapłacić? Czy "przebierane krowy" i "zespoły śpiewacze" rozumieją, że nie mają prawa oczekiwać za ten czas wynagrodzenia, mimo tego, że Trzaskowski obiecał, że zapłaci? Jedno jest pewne, że te wydarzenia w pełnym świetle pozwoliły dostrzec, że Oświata potrzebuje istotnych reform. Zbyt wiele tu mamy pozostałości po PRL-u, nałożone na "wzorki brukselskie".

Wszyscy wiemy, że  mądre  zmiany w szkołach to sprawa wyjątkowo trudna, ale i w tą podróż kiedyś wyruszyć trzeba. Bo wychowanie młodych pokoleń to absolutnie niezbędna dla naszej przyszłości inwestycja. Rusza wielka debata "okrągłego stołu oświaty". Trzymajmy kciuki, by jej wynikiem były zmiany przywracające elementarny ład i porządek na tym podwórku. Optymizm zawsze jest potrzebny, tak jak wiara w to, że po Oświacie przyjdzie czas na mądre zmiany w publicznej Służbie Zdrowia. Może doczekamy się czasów, że będziemy mogli powiedzieć, że mamy ogarnięte sprawy naszego państwa.

Pozdrawiam

Stanisław Wójciak