W tej części naszej relacji z wędrówki po relikwie dla kościoła św. Barbary w Ropczycach zaprezentujemy kolejne ważne miejsce: Sanktuarium w Świętej Wodzie i jego twórcę ks. Wacława Rabczyńskiego.
(na zdjęciu: Góra Krzyży w Świętej Wodzie).
Współczesny rozwój Sanktuarium w Świętej Wody zawdzięcza się m.in. Papieżowi JP II, który w Białymstoku 26.07.1998 r. wypowiedział słowa: "Święta Woda brzegi rwie". Ojciec Święty wówczas pobłogosławił czczony obecnie przez wiernych w Świętej Wodzie wizerunek Matki Bożej Bolesnej. Ta mała miejscowość, to dawna część parafii Wasilków, który jest dalekim przedmieściem Białegostoku, swoją nazwę zawdzięcza słynącemu od wieków "cudownego źródełka". Pierwsza udokumentowana wzmianka o tym miejscu pochodzi z roku 1719, kiedy to pozostający przez dwa lata w ślepocie szlachcic imieniem Bazyli nagle cudownie ozdrowiał po obmyciu wodą ze źródełka na uroczysku nazwanego później „Świętą Wodą”. Z wdzięczności wybudował on nad źródełkiem drewnianą kaplicę, którą Bazylianin z Supraśla poświęcił za błogosławieństwem opata metropolity unickiego Abpa Leona Kiszki.
W roku 2000 Święta Woda była Sanktuarium Jubileuszowym Roku Świętego Archidiecezji Białostockiej. Znakiem szczególnym tego czasu łaski jest rozwijająca się Góra Krzyży zwana też „Górą Bożego Miłosierdzia”, z Jubileuszowym Krzyżem Pielgrzymów (wysokości 25 m) oraz z krzyżami w kościele, pobłogosławionymi w Watykanie przez Jana Pawła II w dniach: 6 marca i 4 października 2000 r. W roku 2002 r. w 100-lecie urodzin Księdza Wacława Rabczyńskiego rozpoczęto remont kościoła, wybudowano Dróżki Siedmiu Boleści i odnowiono Kapliczki Różańcowe. Sanktuarium dostało też piękną iluminację groty, Góry Krzyży, kapliczek i położonego malowniczo w otoczeniu lasów kościoła. Kult Matki Bożej Bolesnej ściąga do tego cudownego miejsca katolików obrządku greckiego i łacińskiego. Od chwili poświęcenia kaplicy przebywali przy niej pustelnicy bazyliańscy. W rozwoju katolickiego kultu w Świętej Wodzie ważnym wydarzeniem było nadanie przez Stolicę Apostolską dnia 18 stycznia 1778 roku przywileju odpustowego. Od tego czasu przybywający tutaj na Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Bolesnej oraz w każdą pierwszą niedzielę miesiąca, mogą dostąpić łaski odpustu.
Czytaj więcej... Dodaj komentarz
W tym cyklu zamieszczaliśmy wakacyjne propozycje wędrówek po naszym powiecie oraz sąsiednich. Pod koniec wakacji chcemy zaproponować coś większego. Otóż w dniach 15/16 sierpnia 20 osobowa grupa z Ropczyc i okolic odbyła podróż, której celem było odebranie w Białymstoku relikwi bł. ks. Jerzego Popiełuszki oraz bł. ks. Michała Sopoćko (dla parafii św. Barbary). Nasza propozycja to dołączenie się do tej podróży przez zapoznanie się z miejscami, które stanowiły jej etapy. W części pierwszej, będzie to Suchowola, Okopy (miejsce urodzenia ks. Jerzego), Różanystok, Sokółka (Cud Eucharystyczne). W części drugiej: Święta Woda, Białystok i Żoliborz (miejsce grobu bł. ks. Jerzego Popiełuszko).
(na zdjęciu Bazylika w Różanymstoku)
Suchowola – miasto w woj. podlaskim, w powiecie sokólskim, położone nad rzeką Olszanką, jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Tu uczył się w Szkole Podstawowej, a potem w Liceum bł. ks. Jerzy. Okopy odległe od Suchowoli o 4 km. nie posiadały szkoły, ponieważ to malutka wioska. Suchowola obecnie liczy ok. 2 tys. mieszkańców. Jest to miasto królewskie, kiedyś w ekonomii grodzieńskiej, (w powiecie grodzieńskim województwa trockiego). Założona jako wieś królewska w XVI w. w czasie zasiedlania królewskiej Puszczy Nowodworskiej. Nazwa związana z powstaniem na tzw. „suchym korzeniu”, tj. na zrębie, drugi człon – wola – od dania wolnego czasu na spłacenie czynszu i innych należności. Rozwijała się jako miasto przy szlaku handlowym z Mazowsza do Grodna. W wiekach XVII i XVIII rozwinięty był tu handel zbożem i bydłem oraz końmi. Na rozwój miasta wpłynęli Tatarzy zajmujący się wyprawianiem skór i Żydzi zajmujący się handlem i rzemiosłem. W 1777 Suchowola otrzymała prawa miejskie, odebrane w 1950. 1 stycznia 1997 ponownie nadano jej status miasta. W 1775 kartograf i astronom królewski Szymon Sobierajski określił Suchowolę jako miejsce, gdzie krzyżują się linie łączące najdalsze punkty Europy. Od tej pory Suchowola uważana jest za geometryczny środek Europy. W parku ustawiono głaz oraz tablicę symbolizującą ten fakt. Wartych zobaczenia jest:
• klasycystyczny kościół parafialny pw. św. Piotra i Pawła,1884-1885. Tu został ochszczony bł. Ks. Jerzy i tu odprawiał Msze św. Prymicyjną. Wcześniej w tym miejscu stał ufundowany przez Zygmunta Augusta kościół drewniany o tej samej nazwie. Przy tym kościele, w budynku parafialnym znajduje się Muzeum bł. ks. Jerzego.
• głaz i tablica informująca o nadaniu miana środka Europy
• stalowy Łuk papieski o ażurowej konstrukcji – element ołtarza polowego na lotnisku Krywlany w Białymstoku w czasie wizyty papieża Jana Pawła II w 1991 r.
Długo przyszło czekać na jakiś konkret w sprawie rozbudowy Szpitala Powiatowego.
Nareszcie 13. bm. (wtorek) Zarząd Powiatu złożył w Gminie Sędziszów Młp. wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji pn. "Przebudowa, rozbudowa i nadbudowa budynku po byłej szkole podstawowej przy ul. Rynek 9 pod potrzeby rozbudowy Szpitala Powiatowego", który zakłada m.in. następujący zakres inwestycji:
* rozbudowa budynku wraz z wykonaniem podziemnego łącznika do istniejącego budynku Szpitala,
* rozbudowa budynku o zespół 2 dźwigów szpitalnych,
* nadbudowa jednej kondygnacji,
* wykonanie nowego dachu,
* zagospodarowanie terenu z wykonaniem miejsc postojowych, oświetlenia i zieleni,
Przewidywana funkcja budynku obejmuje Zakład Pielęgnacyjno - Opiekuńczy - 2 odcinki pielęgnacyjne na ok. 70 łóżek oraz Oddział Rehabilitacji Leczniczej wraz z zapleczem gospodarczym.
W projektowanym budynku planuje się również umieszczenie pomieszczeń diagnostycznych, zabiegowych, pobytu chorych, pomocniczych, magazynowych, socjalnych, higieniczno-sanitarnych i gospodarczych.
Posiadana dokumentacja pozwala na ogłoszenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w systemie zaprojektuj i wybuduj.
Obecnie Samorząd Powiatu czyni starania w zakresie pozyskania źródeł finansowania na realizację tego przedsięwzięcia.
(mat. spropczyce opr.SW)
Skanseny są szczególnie atrakcyjne dla dzieci, bowiem w naturze mogą zobaczyć obiekty z określonymi wartościami. W naszym regionie mamy kilka skansenów, ale te największe to: Sanok, Kolbuszowa i Bóbrka k. Krosna (opowiadający historię wydobycia ropy naftowej). Dla nas najbliższy to Kolbuszowa, i ciekaw jestem ile osób tam jeszcze nie było, albo jak dawno tam byliśmy. Dla tych co dawno tu nie byli, informacja, ze w ostatnim okresie wiele tu zainwestowano. Do tych największych i najbardziej widocznych obiektów muzealnych należy dwór z Brzezin k. Ropczyc. W Brzezinach był w całkowitej ruinie, tu przeniesiony został pięknie odrestaurowany. Stanowić będzie, z racji położenia, bowiem jest przy wejśćiu i przy głównym placu wizytówkę tego skansenu. Jest tu oczywiście wiele innych ciekawych obiektów, naprawdę wartych obejrzenia. Taki dobry pomysł na wakacyjną niedzielę.
St. Wójciak
Ten wernisaż zgromadził na dużej sali PCEK wielu gości, co dobrze świadczy o docenianiu jego dorobku artystycznego. Jak podkreślono w katalogu "Sacrum i profanum" p. Kazimierz jest autentycznym twórcą, chociaż nie posiada wykształcenia plastycznego jego twórczość zawiera "iskrę talentu". Rzeźbą zainteresował się w roku 1971 i były to głównie "charakterystyczne głowy". Na przełomie wieków XX i XXI rozpoczął realizację zamówień "kościelnych" z terenu diecezji: rzeszowskiej, tarnowskiej, przemyskiej i krakowskiej. Najważniejszym i największym jest wystrój Sanktuarium Ojca Pio (Kapucyni) w Terliczce k. Rzeszowa. Za całokształt tej twórczości Tygodnik "Niedziela" przyznał p. Kazimierzowi medal "Mater Verbi". Znaczącą liczbę jago prac posiada również kościół w naszej Kamionce. Wiele "prac okolicznościowych" wykonał dla jednostek OSP, głównie z terenu mieleckiego. Pan Kazimierz wykonał także rekonstrukcję ropczyckiej "tarczy Legionów" zamówionej przez Stowarzyszenie Regionalne Ziemi Ropczycko-Sędziszowskiej, z okazji 100 lecia odzyskania Niepodległości (2018 r.). Centralny element tej tarczy został odlany z brązu i umieszczony przez Stowarzyszenie Regionalne na kolumnie pomnika znajdującego się na ropczyckim Rynku.